14ο Γυμνάσιο Πειραιά - Αγ.Αναργύρων & Κω - Παλιά Κοκκινιά - e-mail: info@asmpir.gr - Τηλ.: 210 4200 917

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016

Πως να κρυφτείς απ' τα παιδιά ;

Ήταν 15 Νοεμβρίου όταν μια ομάδα μαθητριών και μαθητών από το 5ο ΓΕΛ ΝΙΚΑΙΑΣ επισκέφθηκαν μαζί με τους συνοδούς καθηγητές τους το Ανοιχτό μας Σχολείο και κάθισαν στα ίδια θρανία με τους δικούς μας μαθητές ανταλλάζοντας απόψεις, σκέψεις και βιώματα από διαφορετικές πατρίδες αλλά με μια κοινή γλώσσα, αυτή της ψυχής και του καθαρού βλέμματος όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας τους. Και τότε ήταν που εμείς οι "μεγάλοι" κάναμε ένα βήμα πίσω αφήνοντας από μόνα τους τα παιδιά αυτά να επιλέξουν το θέμα του μαθήματος κατά τη διάρκεια της παράδοσης του και αισθανθήκαμε "γυμνοί" μπροστά στην αλήθεια τους και την αμεσότητα τους ..
Σαν απόσταγμα όλων αυτών ήρθε η έκθεση εντυπώσεων
της μαθήτριας Ελένης Αν. που μας έστειλαν οι καθηγητές της, περιγράφοντας τις σκέψεις της μετά από αυτή την επίσκεψη.

Σας ευχαριστούμε πολύ για αυτό το πολύτιμο και αναπάντεχο δώρο ... 
Παιδιά της καρδιάς μας ελπίζουμε να μη σας απογοητεύσουμε ποτέ ! 




Η επιστολή ήταν η εξής :

Σας διαβιβάζουμε μια έκθεση εντυπώσεων μιας μαθήτριας του σχολείου μας
5ου ΓΕΛ ΝΙΚΑΙΑΣ από την επίσκεψη στο Ανοικτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά

Εμπειρίες και συναισθήματα από την επίσκεψή μου στο Ανοικτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά
Ένα σχολείο που μεταδίδει βιωματικά το μήνυμα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς !

Αν και είναι δύσκολο να αποδώσω με λέξεις τα συναισθήματά μου όσο και την ίδια την εμπειρία από την επίσκεψή μου στο Ανοικτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά, μπορώ τουλάχιστον να προσπαθήσω . Να μεταφέρω δηλαδή έστω και στο ελάχιστο βαθμό που έχω
τη δυνατότητα όσα είδα, όσα άκουσα και όσα αποκόμισα. Το Ανοικτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά βρίσκεται στην Παλιά Κοκκινιά, λίγα μόλις λεπτά μακριά από το δικό μας Λύκειο. Πρόκειται για μια πρωτοβουλία μιας μικρής ομάδας ανθρώπων που με προσωπικό αγώνα και θυσίες κατάφεραν να διεκδικήσουν ένα χώρο για να στεγάσουν το εγχείρημά αυτό, να φέρουν κοντά τους ανθρώπους που σήμερα αποτελούν τους μαθητές τους και να ξεπεράσουν όλες τις δυσκολίες που συνεπάγεται μια τέτοια προσπάθεια.
Δυσκολίες όπως το να βρουν τη σωματική και πνευματική δύναμη να υποστηρίξουν το σχολείο αυτό παράλληλα με το βιοπορισμό
ή να συντηρήσουν το χώρο και να καλύψουν τις πρακτικές ανάγκες της εκπαιδευτικής διαδικασίας ακόμα και να σταθούν δίπλα στους μαθητές που για τους τελευταίους αποτελούν στήριγμα. Για όλα τα παραπάνω το Ανοικτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά
είναι σαν ένας παράλληλος κόσμος με αυτόν που βιώνουμε , διότι δεν συγκλίνουν ούτε ταυτίζονται πουθενά.

Αν το συγκαιρινό κλίμα είναι παρακμής ,αλλοτρίωσης και απελπισίας αυτό που αντιπροσωπεύει η συγκεκριμένη προσπάθεια
είναι το εντελώς αντίθετο. Αυτό φαίνεται από τον τρόπο που λειτουργεί δηλαδή από την άμεση συμμετοχή όλων των συντελεστών όσο και από τις προθέσεις που οδήγησαν εξαρχής στη δημιουργία του –την ανάγκη για αντίσταση και την αγάπη για το συνάνθρωπο. Παράλληλα, αυτό που κάνει ακόμα πιο αξιοθαύμαστο το έργο τους είναι ο στόχος της διδασκαλίας και αξίζει κανείς
να αναφερθεί σε αυτό. Συγκεκριμένα, η εκμάθηση της ελληνικής σε καμία περίπτωση δεν αποσκοπεί στην αφομοίωση των μεταναστών στο ελληνικό σύστημα, αλλά αντιμετωπίζεται περισσότερο σαν εργαλείο. Ένα εργαλείο για επικοινωνία , ανεξαρτησία και κυρίως για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους που συχνά σκόπιμα αποσιωπούνται.

Το πιο σημαντικό βέβαια, είναι η συνύπαρξη ανθρώπων πλήθους εθνικοτήτων με αμοιβαίο σεβασμό και κατανόηση, γεγονός που αποτελεί ένα ηχηρό μήνυμα. Ένα μήνυμα απέναντι σε κάθε λογής αντικοινωνικές ιδεοληψίες αλλά και τους εκάστοτε φορείς εξουσίας που υιοθετούν ρατσιστική ρητορική με προκλητικό και απαράδεκτο τρόπο. Η ίδια η ύπαρξη του σχολείου μάλιστα είναι ένα ηχηρό μήνυμα .Αν αναλογιστεί κανείς τις προσπάθειες που γίνονται από τα ΜΜΕ να οξύνουν το ρατσιστικό μένος, καταλογίζοντας μόνο ευθύνες στο ξένο στοιχείο της χώρας για την εγκληματικότητα , την παρακμή, την υποβάθμιση ακόμα και την ίδια την αδιαφορία που δείχνουν απέναντι σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες , θα καταλάβει αμέσως ότι πρόκειται για προσανατολισμένες ενέργειες με στόχο την αρνητική προδιάθεση της κοινής γνώμης απέναντι στο μη γηγενή πληθυσμό. Ωστόσο το Ανοικτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά είναι η διάψευση όλων των παραπάνω.

Στην πραγματικότητα είναι άνθρωποι που αγωνίζονται καθημερινά ενώ συγχρόνως έχουν όρεξη για ζωή και δημιουργία.
Ακόμη και εάν αντιμετωπίζουν δυσκολίες ή εισπράττουν την απόρριψη δεν αισθάνονται μίσος ή τουλάχιστον βρίσκουν διεξόδους
να το εκτονώνουν και να προχωράνε. Καθοριστική είναι άλλωστε η δύναμη που αντλούν από τους καθηγητές τους όπως επίσης
η πεποίθηση ότι οι άνθρωποι δεν έχουν λόγους διαχωρισμού και μίσους μεταξύ τους. Συνολικά αυτό που εγώ και όλοι όσοι βρεθήκαμε εκεί διαπιστώσαμε είναι ότι στα όρια του σχολείου αυτού ζει , κινείται και δημιουργεί μια ομάδα, μια οικογένεια.
Άνθρωποι ενωμένοι που παράγουν ουσιαστικό έργο ανιδιοτελώς και μαθητές που τρέφουν ειλικρινή σεβασμό και εκτίμηση
για την προσπάθεια αυτή. Κυρίως – παρά το γεγονός ότι εισπράττουν την επιδεικτική αδιαφορία κράτους και κοινωνίας-
ότι είναι περήφανοι για αυτά που έχουν καταφέρει και έχουν ένα μήνυμα να μεταδώσουν μέσα από το έργο τους,
μήνυμα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς !

Ελένη Αν.