Φώναξε τα παιδιά να μαζέψουν τη στάχτη και να τη σπείρουν ..

Ο δωδεκάχρονος Αζίζ Καντίρ εργάζεται με τον πατέρα του σε συνεργείο επισκευής αγροτικών μηχανημάτων . Ο εβδομαδιαίος μισθός του είναι 20 τουρκικές λίρες (7 ευρώ) περίπου. Ζούσε με την οικογένειά του στην περιοχή Μιναζάρα, κοντά στο Κομπάνι, και τώρα μένει με συγγενείς. Ο αδερφός του αποφάσισε να φύγει για τον Λίβανο, όπου έχει βρει εργασία.

Ο δωδεκάχρονος Μουσταφά Αζίζ εργάζεται σε κουρείο της τουρκικής επαρχίας.Κατέφυγε στην Τουρκία από το Κομπάνι με τους γονείς του και τα δέκα αδέρφια του. Εργάζεται 5 - 8 ώρες την ημέρα στο κουρείο και αμείβεται με περίπου 10 τουρκικές λίρες (3,5 ευρώ) την ημέρα. Η οικογένεια του ελπίζει ότι με την εξομάλυνση της κατάστασης θα μπορέσουν να επιστρέψουν στον τόπο τους και ο ίδιος στο σχολείο. 

Ο δεκαπεντάχρονος Χάτζι Αλί δουλεύει με τον αδερφό του σε εργαστήριο υδραυλικών εγκαταστάσεων . Πληρώνεται 20 τουρκικές λίρες (7 ευρώ)

την εβδομάδα. Ο Χάτζι έχει σταματήσει πια να πηγαίνει στο σχολείο του, 

το οποίο βρίσκεται στο Κομπάνι.

Ο δεκαπεντάχρονος Μαχμούντ Ασμά εργάζεται σε αγορά φρούτων και λαχανικών  και αμείβεται με 10 τουρκικές λίρες (3,5 ευρώ) την εβδομάδα. 

Με τα χρήματα αυτά βοηθά την οικογένειά του καθώς ο πατέρας του είναι άνεργος και ονειρεύεται την επιστροφή του στην πατρίδα του.

Ο δεκατριάχρονος Κελάλ Ίσο εργάζεται σε φούρνο 7 - 12 ώρες την ημέρα, με εβδομαδιαίο μισθό 20 τουρκικές λίρες (7 ευρώ). Ο Κελάλ ζει με την οικογένειά του σε αποθήκη. Ο πατέρας του δούλευε σε οικοδομές αλλά είναι πλέον άνεργος. Αρμοδιότητα του Κελάλ
είναι ο καθαρισμός του καταστήματος και η συσκευασία του ψωμιού. 

Ο εντεκάχρονος Χαμουντέ Καρτού εργάζεται σε κατάστημα ρούχων όπου πληρώνεται 20 τουρκικές λίρες (7 ευρώ) την εβδομάδα. Επρόκειτο να ξεκινήσει την πέμπτη τάξη του δημοτικού στο Κομπάνι, όταν αναγκάστηκε να φύγει με την οικογένειά του για την Τουρκία. Ο πατέρας του, μηχανικός στο επάγγελμα, είναι άνεργος και ο Χαμουντέ με τα αδέρφια του εργάζονται, ώστε να καλύψουν τα έξοδα του ενοικίου του νέου τους σπιτιού.

Ο δεκατριάχρονος Αζάντ Μοχάμεντ εργάζεται σε συνεργείο αυτοκινήτων. Οι γονείς του και τα εννιά του αδέρφια αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Κομπάνι και ζουν σε προσφυγικό καταυλισμό. Ο Αζάντ είναι το μόνο μέλος της οικογένειας που εργάζεται και παίρνει 7 ευρώ την εβδομάδα.

Ο δεκάχρονος πρόσφυγας Μαχμούντ Σεσό εργάζεται στη λαχαναγορά για 

1 - 1,7 ευρώ την ημέρα. Ο Μαχμούντ και ο αδερφός του εργάζονται για να βοηθήσουν την οικογένειά τους που ζει πια σε προσφυγικό καταυλισμό.

Πολλά από αυτά τα παιδιά καταφέρανε ήδη και φτάσανε μια ανάσα δρόμο έξω από τα σπίτια μας.

Στα μάτια τους μπορείς να διακρίνεις όλα όσα φοβάσαι να παραδεχθείς. 

Στέκεσαι αμήχανος μπροστά σε όλα αυτά που δεν θες να θυμάσαι. Ζητάς μια ευκαιρία να συγχωρέσεις τον εαυτό σου 

για όλα αυτά που σε ανάγκασαν να ανεχτείς. Για όλα αυτά που μπορείς .. κάνε κάτι !  

Και αυτό επειδή ο Χρόνος είναι ένα παιδί που παίζει ( κατά τον Ηράκλειτο ) και όταν στερούμε από τα παιδιά το παιχνίδι 

είναι σαν να καταδικάζουμε τους εαυτούς μας σε αιώνια Λήθη .. 

Το Ανοιχτό μας Σχολείο κάνει έκκληση για τρόφιμα μακράς διαρκείας όπως : 

Όσπρια και σιτηρά, μπισκότα, φρυγανιές, δημητριακά, παξιμάδια και μπάρες δημητριακών, ζάχαρη,

βρεφικές τροφές σε μορφή σκόνης κ.α όπως επίσης και σε φάρμακα τύπου : αντιβιοτικών, παυσίπονων-αναλγητικών, αντιφλεγμονώδη, επιδέσμους και γάζες προκειμένου να σταλούν στο Κομπάνι της Συρίας σαν μια πράξη αλληλεγγύης 
και συμπαράστασης στο δύσκολο αγώνα των κατοίκων της περιοχής. Μέχρι 7 Δεκεμβρίου περιμένουμε την δική σας υποστήριξη και συμμετοχή για να ενισχύσετε και εσείς με όποιο τρόπο μπορείτε αυτήν την προσπάθεια.   

  * Ο τίτλος της συγκεκριμένης δημοσίευσης φέρει την υπογραφή του Γ. Σεφέρη 

** Τα στοιχεία των παιδιών που αναφέρονται είναι πραγματικά και έχουν "αλιευθεί" 

     από τον ημερήσιο Ελληνικό Τύπο