14ο Γυμνάσιο Πειραιά - Αγ.Αναργύρων & Κω - Παλιά Κοκκινιά - e-mail: info@asmpir.gr - Τηλ.: 210 4200 917

Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Ασυνόδευτος Ανήλικος Μετανάστης σε Αόριστο Διαρκείας


"Ασυνόδευτος ανήλικος μετανάστης"
Προσπαθώ να κατανοήσω μία μία κάθε λέξη
και μετά όλες μαζί .. Όσες φορές και να τις επαναλάβω
στο μυαλό μου είναι σαν να πέφτω σε ένα βαθύ γκρεμό.
Μιλάμε για παιδιά και εφήβους ηλικίας από 8 εως 17 χρονών από το Αφγανιστάν , το Πακιστάν , τη Συρία , τη Μαυριτανία , τη Σενεγάλη και την Αίγυπτο. Μιλάμε για παιδιά που χάσανε τους γονείς τους μπροστά στα μάτια τους παλεύοντας με τα κύματα κάποιο μοιραίο βράδυ , για παιδιά που οι γονείς τους προωθήθηκαν σε άλλες χώρες (ποιός ξέρει κάτω από ποιές συνθήκες) με ή χωρίς τη θέλησή τους και αυτά έμειναν πίσω αβοήθητα. Μιλάμε για παιδιά με βλέμμα απλανές που δεν ξέρουν καν αν συνεχίζουν να έχουν μια οικογένεια να τα περιμένει πίσω στην Πατρίδα τους  ή σε κάποια άλλη χώρα στο βάθος του ορίζοντα ενός απροσδιόριστου φόβου όπου δεν μπορούν να τον κατανοήσουν επαρκώς αφού ούτε και εμείς σαν ενήλικες δεν έχουμε βρει ακόμα εκείνα τα λογικά επιχειρήματα ώστε να πείσουμε αυτά τα παιδιά πως ό,τι τους συνέβη είναι απολύτως λογικό και σύνηθες πόσο μάλλον "δίκαιο". Ακόμα κι αν το προσπαθούσαμε θα ήταν ανήθικο.
Περίπου πενήντα τέτοια παιδιά φιλοξενούνται στις εγκαταστάσεις του Ξενώνα "Μέλλον" χωρίς να γνωρίζουν το τελικό τους προορισμό ή ακόμα και το πως φτάσανε ως εδώ γιατί ακόμα και αν το γνωρίζουν προσπαθούν εναγωνίως να το ξεχάσουν ..
Οι άνθρωποι που δουλεύουν σε αυτόν τον Ξενώνα έχουν αναλάβει την επιμέλεια αυτών των παιδιών και είναι υπεύθυνοι για την διατροφή τους , την ένδυση τους , την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη όπως και για την εκπαίδευσή τους στην εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας. Σε αυτό το πλαίσιο ήρθαν σε επικοινωνία με το Ανοιχτό μας Σχολείο και αφού μας γνώρισαν από κοντά , μας ζήτησαν να υποστηρίξουμε αυτή την προσπάθεια στελεχώνοντας με εθελοντές δασκάλους μας το εκπαιδευτικό πρόγραμμα αυτών των παιδιών με κάποιες ώρες διδασκαλίας εντός του Ξενώνα. Δεν μπορούσαμε λοιπόν , παρά να δεχτούμε αυτή την πρόταση με μεγάλη ευαισθησία και υπευθυνότητα. Οι δυσκολίες του εγχειρήματος με βάση την κατακερματισμένη ψυχολογία αυτών των παιδιών ήταν και παραμένει το μεγαλύτερο στοίχημα με τον εαυτό μας. Η ανάγκη μας να επικοινωνήσουμε μαζί τους και να δραστηριοποιηθούμε προκειμένου να βρούνε έναν συμπαραστάτη σε όλα αυτά που βιώνουν καθημερινά και να νιώσουν έστω μια υποτυπώδη ασφάλεια ήταν για μας μέγιστη υποχρέωση αν και γνωρίζαμε από την αρχή οτι η θέση του συνομήλικου φίλου , του αδερφού , του πατέρα και της μητέρας θα παραμείνουν για πάντα στην ψυχή τους αναντικατάστατες. Πέντε δάσκαλοι του Ανοιχτού μας Σχολείου για 12 ώρες την εβδομάδα παραδίδουν μαθήματα Ελληνικών και Αγγλικών σχεδόν από τον Ιανουάριο αφού η λειτουργία του συγκεκριμένου Ξενώνα έχει ξεκινήσει επίσημα από τον Οκτώβριο.

Στους χώρους του εκτός από την Υποδοχή κατά την είσοδο υπάρχει μια κοινή τραπεζαρία  όπου σερβίρεται το πρωϊνό , το γεύμα και το δείπνο ενώ όλες τις υπόλοιπες ώρες μπορούν να απασχολούνται εκεί τα παιδιά με διάφορα επιτραπέζια παιχνίδια. Τα παιδιά μπορούν να έχουν έξοδο αν το επιθυμούν καθημερινά μέχρι τις 8:00 μμ. αρκεί να επιστρέφουν εγκαίρως την προκαθορισμένη πάντα ώρα. Στους επάνω ορόφους του κτιρίου 
είναι τα δωμάτιά τους όπου συνήθως μένουν ανά δύο όπως και οι αίθουσες διδασκαλίας όπου έχουν εξοπλιστεί και διαμορφωθεί κατάλληλα για να υποδέχονται τα παιδιά κατά την διάρκεια του μαθήματος . Μερικοί από τους τοίχους του Ξενώνα είναι ζωγραφισμένοι στο χέρι ενώ διάφορα παιδικά βιβλία στην μητρική γλώσσα των παιδιών υπάρχουν στις βιβλιοθήκες των αιθουσών 
μαζί με τους υπολογιστές. Ωστόσο υπάρχουν ακόμα πάρα πολλά πράγματα που πρέπει να γίνουν και να βελτιωθούν προκειμένου 
αυτά τα παιδιά να καταφέρουν να πιστέψουν οτι ανήκουν κάπου 
και οτι δεν έχουν αφεθεί έρμαια στην τύχη τους.  Να ενδιαφερθούν ξανά 
για τις ζωές τους και να βρουν το χαμένο νόημα της ύπαρξή τους χωρίς να νιώθουν οτι τελείωσαν όλα πριν ακόμα αρχίσουν στην πιο τρυφερή τους ηλικία 
και οτι πραγματικά υπάρχει για αυτά ακόμα "Μέλλον" και όχι ένας Αόριστος Διαρκείας  του τύπου "έπαιξα - γέλασα - έκλαψα και τώρα τα έχασα όλα" 
ή ο γνωστός Υπερσυντέλικος του ρήματος "είχα"  κάποτε και εγώ μια οικογένεια ή ανθρώπους που ενδιαφερόντουσαν για μένα .. Χρειάζεται συστηματική δουλειά , διαρκή επιτήρηση και έλεγχος ως προς το αποτέλεσμα , μεθοδικότητα , αφοσίωση και αγάπη ώστε να μπορέσουμε να εμφυσήσουμε σε αυτά τα παιδιά νέα κίνητρα και όραμα. 
Μια πρόταση ζωής και όχι αυτο-ακύρωσης.


Σίγουρα όμως προσπάθειες σαν του συγκεκριμένου Ξενώνα αποτελούν στόχο για όλους εμάς που θέλουμε να σταματήσουμε να βλέπουμε Κρατητήρια 
και Στρατόπεδα να αποτελούν πλέον τους πιο συνηθισμένους χώρους υποδοχής και εγκλεισμού άτυπων μεταναστών ανεξαρτήτου ηλικίας ζώντας μέσα σε αυτή την εξαθλίωση. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για παιδιά !   
Είναι ίσως ο πιο πολιτισμένος τρόπος προκειμένου να προσεγγίσουμε 
μια κατάσταση που είναι δυσάρεστη για όλους με τρόπο ανθρώπινο 
και δημιουργικό. Να μην πιστέψουμε ξανά στον διαχωρισμό "κατωτέρων και ανωτέρων" επειδή οι συνθήκες που δημιουργούν τέτοιου είδους ανισότητες αλλάζουν ξαφνικά χωρίς να περιμένουν την συγκατάθεσή μας και τότε θα κριθούμε από τα έργα μας και την συνείδηση που μπορέσαμε να αναπτύξουμε για τόσο λεπτά και ευαίσθητα θέματα όπως είναι τα μάτια ενός παιδιού που δεν μπορεί να κατανοήσει τον λόγο που διώκεται ή τον λόγο που μπορεί να θεωρείται ανεπιθύμητο σε μια πολιτισμένη χώρα. 

Σε αυτό το σημείο θα ήταν καλό να θυμηθούμε ξανά την Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού η οποία ισχύει από το 1989 , έχει δε επικυρωθεί από την Ελλάδα και δημοσιεύθηκε στο Φ.Ε.Κ. 192/2.12.92 : http://www.unicef.gr/news/2009/crc20.php



Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Το φρέσκο ρόδο της Άνοιξης

Ήταν μια καθαρά Ανοιξιάτικη ημέρα από εκείνες που σε κάνουν να νιώθεις τυχερός που ζεις και αναπνέεις σε έναν τέτοιο τόπο. Ο ουρανός φωτεινός και η θάλασσα πρόσχαρη ,
μας συντρόφευαν σε όλη την διαδρομή μέχρι να φτάσουμε
στο Λαύριο και στο Κέντρο Προσφύγων όπου ήταν και ο τελικός μας προορισμός. Η ομάδα Ένδυσης & Υπόδησης του Α.Σ.Μ.Π δουλεύοντας απαράμιλλα όλες τις προηγούμενες μέρες
και μέσα από τις προσφορές των φίλων του Ανοιχτού μας Σχολείου κατάφερε να ετοιμάσει 45 κιβώτια με ρούχα , υποδήματα και παιχνίδια για τα παιδιά και τους ενήλικες πρόσφυγες που ζουν εκεί. Φτάνοντας στο Λαύριο ο κόσμος είχε προλάβει και είχε ξεχυθεί στα γύρω στενά όπου οι περισσότεροι έπιναν τον καφέ τους , σχολίαζαν την καθημερινότητα ενώ τα παιδιά τρέχανε και παίζανε στις πλατείες γελώντας και απολαμβάνοντας τον ήλιο.
Δίπλα ακριβώς από το Πολιτιστικό Κέντρο Λαυρίου είναι το κτίριο 
που στεγάζονται περίπου 250 άτομα , οι περισσότεροι Κούρδοι Πρόσφυγες από την Τουρκία και τη Συρία συν άλλα 80 περίπου άτομα από το Αφγανιστάν. O Ζendin , o Muhammad και ο Adnan μας υποδέχτηκαν 
στην είσοδο και μας καλωσόρισαν οδηγώντας μας προς το καφενείο για τα πατροπαράδοτα κεράσματα. Πρώτη μέρα της Άνοιξης και επίσημα η δική τους Πρωτοχρονιά Νewroz άνθιζε μαζί με τις ελπίδες τους για ένα κομμάτι ουρανό σε μια Πατρίδα που δεν θα είναι πια εξόριστη. 
Μας πρόσφεραν τσάι και αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε μαζί τους .. 
Το Κέντρο Προσφύγων Λαυρίου λειτουργεί περίπου 30 χρόνια. Ένα κτίριο που πραγματικά βλέπεις να το τρώει η υγρασία αργά και μεθοδικά ξερνώντας σοβάδες από παντού και χωρίς την απαραίτητη θέρμανση ή την παροχή ζεστού νερού σε όλες τις "πτέρυγες". Υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που ζουν εκεί τα τελευταία 23 χρόνια συνέχεια χωρίς να το έχουν εγκαταλείψει ποτέ. Το σέβονται , το προσέχουν και το διατηρούν όσο μπορούν - με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουν - σαν να είναι το μικρό δικό τους χωριό. 
Η παρουσία των παιδιών γύρω μας που μας κοιτάζουν με μάτια απορημένα δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. 
Συνολικά ζουν 65 παιδιά σε αυτό το Κέντρο και κάτω από συνθήκες που είναι δύσκολες ακόμα και για τους ενήλικες. 
Τα 15 από αυτά τα παιδιά δεν πηγαίνουν καθόλου σχολείο επειδή οι γονείς τους δεν έχουν τα απαραίτητα ταξιδιωτικά έγγραφα 
ώστε να προσκομίσουν τα πιστοποιητικά υγείας που τους ζητάνε κατά την εγγραφή τους. Ένας εκπαιδευτικός για μια φορά 
την εβδομάδα εντός του Κέντρου παραδίδει μαθήματα Ελληνικών σε όσους το επιθυμούν. Τα υπόλοιπα παιδιά πηγαίνουν Σχολείο 
αλλά δυστυχώς οι γονείς τους δεν μπορούν να τα βοηθήσουν στην εκμάθηση της γλώσσας και ούτε μπορούν να καλύψουν 
τις ελλείψεις τους σε σχέση με τους υπόλοιπους μαθητές της Τάξης τους.

 
Ένας γιατρός επισκέπτεται το Κέντρο καθημερινά για δύο μόλις ώρες την ημέρα. Για την σίτιση τους υπεύθυνος είναι ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός όπως και για τα 15 άτομα που απασχολούνται μόνιμα στο Κέντρο Προσφύγων σε διάφορες αρμοδιότητες. Αρκετά συχνά δέχονται την υποστήριξη σε τρόφιμα και ιματισμό απο αλληλέγγυους πολίτες ή φορείς της ευρύτερης περιοχής. 

"Νοιώθουμε ακόμα οτι παλεύουμε μέσα στα κύματα και στη μέση 
του Πουθενά αποκομμένοι από όλους" ... "τα τελευταία δύο χρόνια δεν μας έχει επισκεφθεί κανένας επίσημος Κρατικός Φορέας ή πολιτικός " .. "κανείς δεν καταλαβαίνει οτι αναγκαζόμαστε να αφήσουμε τον τόπο που γεννηθήκαμε για να μην πεθάνουμε" ..
"εκεί σφάζονται ακόμα παιδιά μπροστά στα μάτια των γονιών τους"  
Εκεί που η σιωπή , η αμηχανία και τα βουρκωμένα βλέμματα συναντούν την Οδύνη ..  
Και όταν τους ρωτήσεις ποια είναι τα όνειρά τους 
ή τι θα ευχόντουσαν για την ζωή τους από εδώ και πέρα , 
σου απαντάνε με ένα στόμα όλοι : 
"Μια ήσυχη και ειρηνική ζωή στον τόπο μας για να μπορέσουμε κάποτε να γυρίσουμε πίσω" 
Φεύγοντας κοιτάζω πάλι τον κόσμο που πηγαινοέρχεται 
στους δρόμους του Λαυρίου. Έχουν κι αυτοί τα βάσανά τους , σκέφτομαι ..  Είναι πια μεσημέρι και τα παιδιά συνεχίζουν να παίζουν στις πλατείες. Πότε θα καταφέρουν να συναντηθούν επιτέλους αυτοί οι δύο κόσμοι όταν το ίδιο κοινό όνειρο 
συντηρεί τις ελπίδες τους για το Αύριο ? 
Ένας σαθρός τοίχος μας χώριζε πάντα 
που ελπίζω σύντομα να πέσει.
"The fresh rose of spring was always 
the blood of our youth" Piramerd - 1948 




Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Όταν δεν ξεχνάμε , μπορούμε !

Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο όταν βλέπεις νέα παιδιά να ορθώνουν το ανάστημά τους
σε όλο αυτό το κλίμα του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας που υπάρχει γύρω μας. Μια παρέα που την σημάδεψε από πολύ νωρίς το πένθος για τον άδικο χαμό ενός φίλου τους
όπου μετά τον θάνατό του κατάφερε να γίνει άθελά του ο "ήρωας" μιας γενιάς που αναζητά καινούργια σύμβολα. Τα φιλαράκια του όμως συνέχισαν να τον θέλουν ζωντανό και να υπάρχει μεταξύ τους


Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος για αυτό από το να συνεχίσουν το έργο που ο ίδιος ξεκίνησε και να το εξελίξουν με όποιο τρόπο μπορούσαν. Δέθηκαν ακόμα περισσότερο , πήραν δύναμη μέσα από τα όνειρά του και σήμερα είναι εδώ κοντά μας διεκδικώντας
μια θέση στην καρδιά μας που δικαιωματικά τους ανήκει ..

Μιλάμε για την παρέα του Παύλου Φύσσα και την πρωτοβουλία τους "Δεν Ξεχνάμε".
Μια ομάδα 8 - 9 ατόμων που δεν αποκοιμήθηκαν στην τέφρα ένδοξων πολιτικών αναλύσεων και αποφάσισαν να κινητοποιηθούν
πάνω στα σημερινά προβλήματα του κόσμου δηλώνοντας συμβολικά παρουσία κάθε 18 του μήνα (ημέρα δολοφονίας του Παύλου)
σε διάφορα μέρη της πόλης μας πιστοί στον αγώνα που είχε ταχθεί και ο ίδιος.
Το "Κανένας Άστεγος" και το "For a Reason" είναι δύο πρωτοβουλίες που γεννήθηκαν σαν ιδέα όσο ζούσε ο Παύλος όταν από κοινού δίνανε συναυλίες για ανθρώπους που είχαν ανάγκη προσπαθώντας με κάθε τρόπο να κάνουν την ζωή τους βιώσιμη μέσα από τα αποτελέσματα αυτής της  προσφοράς τους. Λίγο μετά από την δολοφονία του πρόλαβε να δώσει έμπνευση ξανά και να δημιουργηθεί αυτή η νέα πρωτοβουλία των φίλων του.

18 Δεκεμβρίου 2013 στο γνωστό μουσικό χώρο Κύτταρο έκαναν την πρώτη τους διοργάνωση καλώντας καλλιτέχνες από όλους τους χώρους προκειμένου να γίνει μια συζήτηση πάνω στο ρόλο που πρέπει να έχει η Τέχνη αναζητώντας την πολιτική και την κοινωνική της υπόσταση στα σύγχρονα προβλήματα του τόπου.

18 Ιανουαρίου 2014 δήλωσαν πάλι παρουσία συλλέγοντας και διανέμοντας ρούχα , τρόφιμα και φάρμακα με συνολικό βάρος 1,5 τόνου σε όλους τους άστεγους του Πειραιά από δρόμο σε δρόμο συμμετέχοντας σε αυτή την προσπάθεια περίπου 100 άτομα. Όσα τρόφιμα
ή ρούχα περίσσεψαν τα έκαναν δωρεά στο Κέντρο Αστέγων Ανακούφιση όπου φιλοξενούνται εκεί τουλάχιστον 40-50 άτομα μόνιμα
συν των διερχομένων που σιτίζονται στο συγκεκριμένο χώρο

18 Φεβρουαρίου 2014 πρόσφεραν βιβλία σημαντικών Ελλήνων και Ξένων συγγραφέων σε διάφορες συλλογικότητες
όπως και στο Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά αφού ήρθαν πρώτα οι ίδιοι σε επικοινωνία μαζί μας και έδειξαν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για όλες τις δραστηριότητες που έχουμε αναπτύξει και είμαστε πραγματικά ευγνώμονες για αυτό

18 Μαρτίου 2014 έχουν ορίσει κάλεσμα στο Μοναστηράκι για ανθρώπους που ενδιαφέρονται να γίνουν 
Εθελοντές Δότες Μυελού των Οστών παίρνοντας δείγμα σίελου από διερχόμενους 
σε συνεργασία με γνωστό Θεραπευτικό Ίδρυμα από τις 12:00 μμ εώς και τις 19:00 μμ 

18 Απριλίου 2014 έχει κανονιστεί συλλογή και διανομή ρούχων - παιχνιδιών όπως και πασχαλινών λαμπάδων 
σε διάφορα ορφανοτροφεία της πόλης μας περιμένοντας την συμμετοχή όλων μας. 

Νοιώθουμε πραγματικά πολύ τυχεροί που καταφέραμε και γνωρίσαμε αυτούς τους νέους ανθρώπους από κοντά ,
την προσπάθεια που κάνουνε προκειμένου να δικαιώσουν την μνήμη του φίλου τους
και τον τρόπο με τον οποίο συνεχίζουν να τον τιμούν ακόμα.

Και όπως οι ίδιοι μας είπαν μέσα από την συζήτηση που κάναμε :
"... το να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας στους δρόμους είναι το πιο εύκολο 
αλλά το να καταφέρεις να αλλάξεις την συνείδηση και τη νοοτροπία αυτού του κόσμου 
ήταν πάντα ο μεγαλύτερος στόχος και το πιο δύσκολο μέρος του αγώνα μας " 

Επειδή λοιπόν ούτε και εμείς ξεχνάμε τους φίλους μας θα είμαστε πάντα δίπλα σας
σε κάθε κοινή προσπάθεια και πιθανή συνεργασία με τον ίδιο τρόπο που το κάνατε και εσείς για μας.

"ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ"
https://www.facebook.com/denksexname?fref=ts





Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

Το νέο μας στοίχημα τώρα και στα Γερμανικά !

Στην προσπάθειά μας να καλύψουμε κάθε πιθανό αίτημα
δικό σας το οποίο καταφέρνει και γίνεται κάθε φορά ένα νέο στοίχημα για μας , βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση
να σας ανακοινώσουμε οτι την Κυριακή 9 Μαρτίου ξεκινάει
το νέο ξενόγλωσσο τμήμα μας που αφορά την εκμάθηση της Γερμανικής γλώσσας. Οι εγγραφές θα γίνονται δεκτές
μέχρι και 16 Μαρτίου.
Το Τμήμα απευθύνεται σε Έλληνες και μετανάστες και όλα τα μαθήματα παραδίδονται δωρεάν.
Όσοι και όσες ενδιαφέρονται , παρακαλούνται να αποστείλουν αίτηση στο asmpir@gmail.com στην οποία θα αναγράφουν όνομα , διεύθυνση, τηλέφωνο και οτι επιθυμούν να εγγραφούν στο ανάλογο τμήμα ή τηλεφωνικώς στο 210-4200917
κάθε Σάββατο και Κυριακή μεταξύ 10:00 π.μ. - 8:00μ.μ.