14ο Γυμνάσιο Πειραιά - Αγ.Αναργύρων & Κω - Παλιά Κοκκινιά - e-mail: info@asmpir.gr - Τηλ.: 210 4200 917

Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Από την Πρωτομαγιά του Σικάγο στο σήμερα.







Η φωτογραφία είναι από τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς 2011

Το παρακάτω κείμενο ετοίμασε η δική μας Κάτια Γαλοπούλου

ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Και μου λες
Έτσι μικρό ήταν το όνειρό μας
μα τούτο το όνειρο
ήταν το όνειρο
όλων των πεινασμένων και των αδικημένων
κι οι πεινασμένοι ήταν πολλοί
κι οι αδικημένοι ήταν πολλοί
και το όνειρο μεγάλωνε-σιγά-σιγά μεγάλωνε.
Γ.Ρίτσος



Πρωτομαγιά 1886 Σικάγο:

Οι εργατικές ενώσεις διεκδικούν την κατοχύρωση της οκτάωρης εργασίας. Οι κινητοποιήσεις καταστέλλονται βίαια, οι πρωταγωνιστές του εργατικού ξεσηκωμού απαγχονίζονται, η συνδικαλιστική δράση απαγορεύεται. Η Πρωτομαγιά αναγορεύεται σε ημέρα τιμής και μνήμης για τα θύματα της εργατικής τάξης που αγωνίζεται να κατοχυρώσει το ρόλο της στη διαμόρφωση των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων.
Πρώτη Μαΐου κι απ’ τη Βαστίλη ξεκινάνε οι καρδιές των φοιτητών
Σημαίες κόκκινες, μαύρες, ο Φρεδερίκο, η Κατρίν και η Σιμόν.
Πρωτομαγιά 1891 Γαλλία:
Απεργία υφαντουργών. 
Σημαδεύεται με ταραχές και νεκρούς διαδηλωτές.

Το δίκιο απ τον κρατήρα βγαίνει σαν βροντή, σαν κεραυνός



Πρωτομαγιά 1892 Αθήνα:

Πρώτος εορτασμός της εργατικής Πρωτομαγιάς. Ο σοσιαλιστικός σύλλογος με επικεφαλής τον Σταύρο Καλλέργη οργανώνει την πρώτη μαζική εκδήλωση με αιτήματα ίσης αμοιβής για ίση εργασία, οκτάωρη απασχόληση, βελτίωση των όρων ζωής στις εργατικές συνοικίες.
Αισθητή κάνουν πια παντού την παρουσία τους της γης οι κολασμένοι και η Πρωτομαγιά καθιερώνεται σαν μέρα εκδήλωσης της περηφάνιας της εργατικής τάξης και του διακριτού πολιτισμού της.

Γιέ μου σπλάχνο των σπλάχνων μου καρδούλα της καρδιά μου πουλάκι της φτωχιάς αυλής αητέ της ερημιάς μου

Πρωτομαγιά 1909 Μονεμβασιά, ξημερώματα:

Γεννιέται ο Γιάννης Ρίτσος, ο ποιητής κάθε ματωμένης Πρωτομαγιάς ...
"Εμείς ταγίζουμε ζωή στο χέρι περιστέρι κι εμείς ούτ’ ένα ψίχουλο δεν έχουμε στο χέρι"

Πρωτομαγιά 1922 Πειραιάς:
Μεγάλες μάζες εργατών έχουν συγκεντρωθεί στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Διαδηλώνουν μπροστά στον Ηλεκτρικό Σταθμό.

Να δεις, να πεις, να το χαρείς ακέριο το όνειρό σου
Να στέκεται ολοζώντανο
Κοντά σου στο πλευρό σου
Πρωτομαγιά 1924 Αθήνα

Στην Πλατεία Κοτζιά: Πρώτη δολοφονία απεργού. 
Ο Στ.Παρασκευίδης πέφτει νεκρός μπροστά στο Εργατικό Κέντρο.

Πρωτομαγιά 1934
Καλαμάτα: Οκτώ διαδηλωτές νεκροί σε κινητοποιήσεις μυλεργατών και λιμενεργατών.


Μέρα Μαγιού μου μίσεψες, μέρα μαγιού σε χάνω, άνοιξη γιε π’ αγάπαγες κι ανέβαινες απάνω στο λιακωτό και κοίταγες και δίχως να σωπαίνεις άρμεγες με τα μάτια σου το φως της οικουμένης…



Μάης 1936 Θεσσαλονίκη
Γενική απεργία. Αιματηρή καταστολή με 12 νεκρούς. Οι καπνεργάτες σε μια λιτανεία καταγγελίας περιφέρουν πάνω σε πόρτα νεκρό τον σύντροφό τους Τάσο. Η μάνα του Κατίνα Γούση ανοίγει τα χέρια και θρηνεί. Εγνατίας και Βενιζέλου.

Παράξενη Πρωτομαγιά με αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια….



Πρωτομαγιά 1944 Σκοπευτήριο Καισαριανής

200 πατριώτες κρατούμενοι δολοφονούνται από τους Γερμανούς κατακτητές. Το μόνο πράγμα που έμεινε πίσω τους νεκρό, είναι το σώμα τους. Κυκλοφορούν ανάμεσά μας και μας καθοδηγούν[;].
Πρωτομαγιά 2011 Νίκαια

Δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά να περπατήσω μια Πρωτομαγιά: Τα ψεύτικα, τα λόγια τα μεγάλα μου τάπες με το πρώτο σου το γάλα.

Μνημόνιο, κρίση, ανεργία, κλειστά μαγαζιά, συγχωνευμένα σχολεία, ματαιωμένα όνειρα, συμπολίτες μας και μετανάστες εξαθλιωμένοι στους κάδους των σκουπιδιών, ανύπαρκτα πια οκτάωρα σε όσους έχουν ακόμα δουλειά. Και μια άνοιξη που περιμένει να τη γιορτάσουμε με γενική απεργία στους δρόμους, διεκδικώντας τη ζωή μας. Που μας την πήρανε. Και αν δεν την απαιτήσουμε πίσω με αγώνες, κανείς δεν θα μας την χαρίσει.

Γλυκέ μου εσύ δε χάθηκες μέσα στις φλέβες μου είσαι
Γιέ μου στις φλέβες ολουνών έλα βαθιά και ζήσε.

Κ. Γαλοπούλου

Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

Παραμύθια, τραγούδια και μαρτυρίες των μεταναστών, στο 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Αφήγησης Κοζάνης.







Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ του Μ. Σαββάτου

Παραμύθια, τραγούδια και μαρτυρίες των μεταναστών Στο 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Αφήγησης με θέμα φέτος «Προσφυγιά, Μετανάστευση, Διασπορά», που διοργανώνεται στην Κοζάνη

Της Σαντρας Bουλγαρη

«Η δική μου ιστορία προσφυγιάς είναι σαν απάντηση τόσο σύντομη, όμως για μένα και τον κατατρεγμένο κουρδικό λαό είναι η ιστορία της ζωής μας, είναι σαν ένα πρόσθετο χρωματικό μόριο στο αίμα μας, σαν μια σκιά που τρέχει πίσω μας και φαίνεται να μην έχει τελειωμό, σαν εκείνα τα ποιήματα και χρώματα που οι φίλοι μου δεν πρόλαβαν να αποτυπώσουν στο χαρτί και χάθηκαν στα μονοπάτια. Κι εγώ σαν να έπρεπε να πάω να τα μαζέψω όλα αυτά γιατί αισθάνομαι ότι τρέχει πίσω μου κάτι σαν το φάντασμα του Οθέλλου από τον Σαίξπηρ ή σαν εκείνη την κούκλα που μου χάρισε η μάνα μου κι όταν νιώθω πεσμένη με το μυαλό τη σφίγγω στην αγκαλιά μου. Ναι κάπως έτσι τη βιώνω την προσφυγιά».

Η Χίβα Παναχί είναι ποιήτρια, συγγραφέας και ακτιβίστρια από το κουρδικό Ιράν. Αν και ζει απ’ τα είκοσι οχτώ της χρόνια στην Ελλάδα, όπου έφτιαξε τη ζωή της από την αρχή, ίσως ελάχιστοι να γνωρίζουμε τα «Μυστικά του Χιονιού» (εκδ. Μαΐστρος), ποιητική της συλλογή που κυκλοφορεί στα ελληνικά. Σε λίγες μέρες η ποιήτρια, ως μια από τις πιο εκλεκτές προσκεκλημένες του, θα μοιραστεί το έργο της και τις δικές της ιστορίες, στο 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Αφήγησης και Τεχνών του Λόγου με θέμα φέτος «Προσφυγιά, Μετανάστευση, Διασπορά», που διοργανώνεται στην Κοζάνη (29/4-8/5) από το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο της πόλης (καλλιτεχνικός διευθυντής ο Γιάννης Καραχισαρίδης) και τον δρα Στέλιο Πελασγό, καλλιτεχνικό διευθυντή του φεστιβάλ, σε συνεργασία φέτος με την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.



Ανάμεσα στους κορυφαίους καλλιτέχνες και αφηγητές που συμμετέχουν μια ακόμη γυναικεία παρουσία που θα ξεχωρίσει είναι η Αρμένισσα συγγραφέας και δασκάλα Κουίν Μινασιάν (και αυτή όπως η Χίβα Παναχί έχει εγκατασταθεί στην Ελλάδα) η οποία θα παρουσιάσει μαζί με την αφηγήτρια Μαρία Μπάκα τις ιστορίες της από τα «Παραμύθια από την Αρμενία» (εκδ. Απόπειρα). Σε ατμόσφαιρα υποβλητική θα μεταφέρει τον κόσμο της πατρίδας της και τις δικές της ιστορίες προσφυγιάς («είμαι απόγονος των λιγοστών τυχερών εκείνων ανθρώπων που επέζησαν της θηριωδίας της αρμένικης γενοκτονίας του 1915»), σαν «ευλογία και βαρύ χρέος μαζί», όπως λέει και η ίδια σε συνομιλία της με την «Κ».

«Είχα την τύχη να μεγαλώσω χωρίς τηλεόραση, ανάμεσα σε ανθρώπους που η αφήγηση ήταν τακτική τους πρακτική. Ο πατέρας μου, οι δάσκαλοι και οι δασκάλες μου με μύησαν στον κόσμο των λαϊκών παραμυθιών, ιδιαίτερα των ανατολίτικων και των αρμένικων. Αργότερα, όντας εκπαιδευτικός, αλλά και μητέρα, κατάλαβα τι εννοούσε ο Σεφέρης όταν έλεγε «Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές, είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα». Θα παρουσιάσω μερικές από τις ιστορίες της πατρίδας μου. Για να μην ξεχνάμε πως τα λαϊκά παραμύθια είναι η ιστορία των απλών καθημερινών ανθρώπων, που δυστυχώς τόσο λείπει από τα σχολικά βιβλία».

Η Κοζάνη θα ανοίξει τις πόρτες πολλών και διαφορετικών χώρων της πόλης (βιβλιοπωλεία, θέατρα, το ωδείο και τη βιβλιοθήκη, τα καφέ και τον σιδηροδρομικό σταθμό της μέχρι και ένα λεωφορείο που θα ταξιδέψει!) για ν’ ακούσει τις ιστορίες των ανθρώπων που έχασαν την πρώτη τους πατρίδα και βρήκαν η ψάχνουν μια καινούργια. Τα παραμύθια, τα τραγούδια και τις μαρτυρίες των προσφύγων και των μεταναστών. Αρμένιοι, Τσιγγάνοι, Κούρδοι, Αραβες, Ινδοί, Βαλκάνιοι, Ευρωπαίοι, Κύπριοι, Ασιάτες. Μια γρήγορη ματιά στο πρόγραμμα του φετινού Διεθνούς Φεστιβάλ Αφήγησης αποκαλύπτει μια συναρπαστική ομάδα συμμετεχόντων μεταξύ των οποίων γνωστοί «παραμυθάδες» (storytellers) του κόσμου, όπως ο Πίτερ Τσαντ από την Ινδία, ο Μπρούνο ντε λα Σαλ από τη Γαλλία και οι Γάλλοι Τσιγγάνοι παραμυθάδες Αρμέλ Οντιγκάν και Πέπο που θα γιορτάσουν την Πρωτομαγιά μαζί με τους επισκέπτες του φεστιβάλ με παραμύθια και τραγούδια.

Τιμώμενοι προσκεκλημένοι είναι ο βραβευμένος Ελληνας συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης και ο Αλβανός συγγραφέας-δημοσιογράφος Γκαζμέντ Καπλάνι. Επίσης, συμμετέχουν γνωστοί Ελληνες αφηγητές καθώς και το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας με εκπαιδευτικά εργαστήρια, έκθεση φωτογραφίας, προβολή ντοκιμαντέρ και αφηγήσεις με θέμα την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Χρονικές στιγμές του πολέμου στον Λίβανο

Ανάμεσα στους παραμυθάδες του 3ου Διεθνούς Φεστιβάλ Αφήγησης είναι ο Τζιχάντ Νταρβίς από τον Λίβανο, ένας από τους πιο γνωστούς αφηγητές του κόσμου ο οποίος θα διηγηθεί τις 1001 νύχτες και τις «Ιστορίες ζωής μέσα στον πόλεμο» (με συναφηγητή και μεταφραστή τον Στέλιο Πελασγό), ιστορίες που συνελέγησαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές του πολέμου στον Λίβανο.

«Διηγούνται τη ζωή απλών ανθρώπων, που το τεράστιο μέγεθος του πολέμου υπερβαίνει, οι οποίοι όμως παρ’ όλα αυτά καλλιεργούν την ελπίδα. Οπως έκανε και η Σεχραζάτ», είπε ο ίδιος σε συνομιλία του με την «Κ».

Για το θέμα της μετανάστευσης που διέπει το φετινό φεστιβάλ ανέφερε χαρακτηριστικά: «Η προστασία του αναγκεμένου ξένου ήταν πάντοτε μια πράξη τιμής και αξιοπρέπειας. Μια πράξη που ξεχώριζε τον άνθρωπο από τα ζώα. Στην παραδοσιακή αραβική κοινωνία, όταν ένας ξένος ζητούσε άσυλο μέσα σε μια σκηνή, ο νοικοκύρης ή η νοικοκυρά της σκηνής ήταν έτοιμοι να τον προστατεύσουν με κάθε μέσο ακόμα και με κίνδυνο της ζωής τους. Οσοι παρέβαιναν τούτο τον νόμο απορρίπτονταν από την κοινότητά τους, σαν να μην ανήκαν πια στην ανθρωπότητα».

Οι κατατρεγμένοι και τα προβλήματά τους
Η μετανάστευση και τα προβλήματά της σήμερα στον κόσμο θα είναι ένα από τα θέματα που θα απασχολήσουν τις αφηγήσεις και παρουσιάσεις του φετινού Διεθνούς Φεστιβάλ Αφήγησης.

«Το σύνθημα “Είμαστε όλοι μετανάστες” έχει, όπως καταλαβαίνετε, ένα βαθύτερο νόημα για μένα», λέει η Κουήν Μινασιάν, η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στην προσφυγική γειτονιά της Κοκκινιάς και παράλληλα με την εκπαιδευτική της δραστηριότητα συμμετέχει ενεργά (όπως και η Παναχί) σε κινήματα για τα δικαιώματα των γυναικών και των μεταναστών.

«Ζώντας τις εξελίξεις του μεταναστευτικού ζητήματος, αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν, το 1922, μια πάμφτωχη και εξουθενωμένη από τους πολέμους Ελλάδα να καταφέρει να δώσει άσυλο ακόμη και στους μη Ελληνες κατατρεγμένους αδιακρίτως. Ηταν μια φτώχεια δίχως τζιπ και βίλες και δισεκατομμύρια σε ελβετικές τράπεζες. Με τρομάζει το γεγονός ότι σήμερα τείνουν να κυριαρχήσουν οι ρατσιστικές διακρίσεις και οι φασιστικές νοοτροπίες. Η στάση και η επιχειρηματολογία πολλών, ακόμη και προοδευτικών δήθεν συμπολιτών μου, δεν διαφέρει και πολύ από αυτές των ναζί για τους Εβραίους και Τσιγγάνους, των Τούρκων για τους Αρμένιους και Ποντίους, των λευκών για μαύρους και ινδιάνους κ.λπ.

Ποιος μηχανισμός άραγε σβήνει τόσο εύκολα τις δικές μας πρόσφατες μνήμες και παραδόσεις, εκμηδενίζει την ανθρώπινη αλληλεγγύη και μας πουλάει αποδιοπομπαίους τράγους; Δεν είναι ο ίδιος μηχανισμός, άραγε, που απομυζά τους πόρους των χωρών του Τρίτου Κόσμου, που οπλίζει δικτάτορες-ανδρείκελα και εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη εξαθλίωση; Ο δείκτης του χεριού μας δεν μπορεί να δείχνει με νόημα προς τους μετανάστες. Αυτό το κάνουν οι “τζάμπα μάγκες”, επειδή δεν έχουν το κουράγιο να αντιμετωπίσουν τους ισχυρούς και απρόσωπους μηχανισμούς».




Πληροφορίες για τους δημιουργούς που συμμετέχουν στο Φεστιβάλ διαβάστε και ΕΔΩ

Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

Οι Δάσκαλοι και οι Μαθητές του Ανοιχτού Σχολείου Μεταναστών Πειραιά σας ευχόμαστε Καλές Γιορτές με Υγεία και Αγάπη.

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε τη Κυριακή 17 Απριλίου το χαριστικό Παζάρι του Ανοιχτού Σχολείου Μεταναστών Πειραιά.



Συμπολίτες μας από τον Πειραιά και τις γύρω περιοχές, Έλληνες και Μετανάστες, έφεραν και πήραν πράγματα που τους χρειάζονταν.
Παρά την βροχή οι πάγκοι στήθηκαν στα στέγαστρα του Σχολείου και το Παζάρι ξεκίνησε με μουσικές που φρόντιζαν ο Γιάννης και ο Ντελαβίρ.

Στην είσοδο στήθηκε μπουφές με παραδοσιακά εδέσματα, ρακί, κρασί και τσίπουρο τον οποίο και τιμήσαμε άπαντες...



Οι Πασχαλινές λαμπάδες τις οποίες με κέφι διακόσμησε ομάδα εθελοντών αποτελούμενη από την εργοθεραπεύτρια Μερόπη Καπονάκη και τους σπουδαστές Ελπίδα Καπετανάκη, Κατερίνα Αναγνωστάκη, Παναγιώτα Κουσουρή, Ηλία Σπανίδη και μαθητές του σχολείου, έδιναν μια χαρούμενη γιορτινή νότα στην εκδήλωση.





Συγχαρητήρια σε όλους όσοι εργάστηκαν, ευχαριστίες στους συμπολίτες μας που έδειξαν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους.

Χρόνια Πολλά και Καλές Γιορτές σε όλους.

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

ΤΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΟ 3ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΦΗΓΗΣΗΣ & ΤΕΧΝΩΝ ΛΟΓΟΥ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ



ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΔΙΑΣΠΟΡΑ

Ελλάδα, Κύπρος, Αλβανία, Γαλλία, Λίβανος, Ινδία, Μεγάλη Βρετανία, Ρομά- Τσιγγάνοι, Αρμενία, Κουρδικό Ιράν
ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης




Καλλιτεχνικός Διευθυντής Φεστιβάλ
Δρ. Στέλιος Πελασγός

Καλλιτεχνικός Διευθυντής ΔΗΠΕΘΕ
Γιάννης Καραχισαρίδης

Πρόεδρος ΔΗΠΕΘΕ
Κούλα Καλογερίδου

Τιμώμενοι καλεσμένοι συγγραφείς:

Βασίλης Αλεξάκης
Γκάζι Καπλάνι

Καλλιτεχνικός και πνευματικός πατέρας Φεστιβάλ
Μπρουνό ντε λα Σαλ

Αιγίδα


Σε συνεργασία

Διεθνής Αμνηστία





Με την υποστήριξη
Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης



Χορηγοί Επικοινωνίας